Drie punt Drie

Wat een stralende dag. Een zeldzame zomerse dag midden in oktober! Zo’n dag die niet meer stuk kan. Een dag die begon met een telefoontje uit het Erasmus MC, voorheen Daniel den Hoed. “Uw bloed is goed. De CEA waarde is 3.3”, de oncoloog verpleegkundige zei het maar 1x, maar de zin galmde wel honderd keer na in mijn hoofd. Eindelijk gaat het er op lijken dat de kanker zich laat verslaan. Mooi zo. Weg wezen! Over drie maanden nog een keer testen, plus een CT scan en daarna de uitslag in een gesprek met mijn chirurg. Als alles dan nog steeds goed is, mag ik een half jaar wegblijven. 3.3...daar waar de waardes tussen de 0 en 5 mogen schommelen. Geweldig toch? En ook een soort opluchting, hoewel het me niet echt heeft beziggehouden.

Ik had/heb genoeg andere dingen aan mijn hoofd. Zo was er de Xolair behandeling voor astma type 1, die gestaakt is vanwege de heftige eczeem bijwerkingen. Inmiddels zijn we overgestapt op behandelingen voor astma type 2: Mepolizumab. Ik heb er drie achter de rug en het blijft de vraag of dit gaat aanslaan met zo min mogelijk bijwerkingen. Jammer dat er zoveel tijd overheen gaat. Je bent zomaar een jaar verder en als het tegenzit moet er weer iets anders verzonnen worden. Maar vandaag even niet. Vandaag zit alles mee.

Mijn gehoor schommelt ook mee. Door alle medicatie die ik inneem, hoor ik soms “gewoon slecht” en soms slechter dan slecht. Doof ben ik in ieder geval omdat er een blijvende beschadiging in het slakkenhuis is ontstaan door medicijngebruik. Ik heb nu een hoorapparaat in mijn linker oor en het is bijzonder lastig inregelen om het juiste aantal decibellen mijn gehoorgang in te jagen. Vorige week was het bar en boos, toen klonk mijn stem als Darth Vader in mijn hoofd zodat ik bang werd van mezelf als ik sprak. Bovendien kon ik de bladeren horen groeien aan mijn plant. Ok, bij wijze dan.

Dan mijn rechter oor, die loopt al weken. Het gat in mijn trommelvlies operatief dicht laten maken, is geen optie omdat het vuil er dan niet uit kan. Hoorapparaat heeft dus ook geen zin, maar een alternatief is een implantaat achter dit oor. Nou nee, danku laatumaar, ik zie dat even niet zitten. Wel stelde de second opinion KNO arts voor om bij de ingang van dat oor een stukje kraakbeen weg te halen, zodat het vuil er makkelijker uit kan komen. Fluitje van een cent. Klein ingreepje maar mevrouw. Hmmmmm. Ook daar wil ik nog even over nadenken, dus dat loopt nog.

Wie ook goed loopt, is Zakkelien. Gelukkig! Het ging een tijdje niet zo denderend, steeds maar krampen die verdacht leken op klemzittende darmen. Vorige maand belandde ik weer op de SEH, waar geconstateerd werd dat alles nog op z’n plaats zat. Ik moest vooral maar voorzichtig aan doen, want een tweede hersteloperatie is een ingewikkelde optie, die ze eigenlijk liever niet uitvoeren aldus de arts.

En zo kabbelt het met mijn gezondheid gestaag door, met pieken en dalen. Met zeker heel veel goeie, maar ook minder geslaagde dagen. Dagen die een trage opstart hebben, dagen waarop ik mijn bezigheden moet plannen en verdelen om het vol te kunnen houden, maar ook energieke dagen waarop ik denk dat ik de hele wereld aan kan. Vandaag is zo’n dag!

Kom maar op zon, zee, taart en thee! Vandaag vieren we 3.3