Ave Maria

De laatste dagen van de herfst

werd zij een winter ziek

de zomer niet gered

maar de lente haalde zij net

Lieve ma, lieve "koetje",

Precies een week geleden, was het de avond van ons vertrek.

We waren allemaal thuis. Had ik geweten dat we die avond allemaal het huis zouden verlaten, dan... tja, dan wat...?

Je werd even wakker uit een onrustige slaap en vroeg; Lees je wat voor?

Gin en ik werden wat lacherig. Wat zegt ze nou? Voorlezen? Wie, ik? Hoezo? Wat dan?

Ja, zei je weer, Kiezen jullie maar wat uit. Pak maar iets. Er zijn zoveel boeken.

We wisten het even niet en keken elkaar vragend aan. De boeken die ze heeft, zijn allemaal van die dikke draken. Oom Ron kwam aandragen met "De Zwaluw en de Kolibrie". 

Is goed, zei je.

Ja maar ma... dat boek heeft meer dan 400 bladzijden!!

Hu'uh. Weet ik. Begin maar vast.

Gin en ik kregen de slappe lach.

Ma... vind je het goed als ik dit boek gewoon een keer voor mezelf lees? Ik zoek wel wat anders voor je uit. Iets wat korter is.

Hm, bromde ze, Ook goed.

Ik weet dat je Toon Hermans geweldig vond. Ik vond een toepasselijk mooi gedichtje van hem, dat zal ik je nu alsnog voorlezen:

De bomen komen uit de grond

En uit hun stam de twijgen

En ied'reen vindt het heel gewoon

dat zij weer bladeren krijgen

we zien ze vallen op de grond

en dan opnieuw weer groeien

zo heeft de aarde ons geleerd

dat al wat sterft zal bloeien