Kranig

Onlangs kwam een vriendin bij ons op bezoek. Zij is geboren in Japan en was net terug van een vakantie in haar geboorteland tijdens de kersenbloesemtijd. Wat moet dat zovele malen mooier zijn dan die stoffige pollenbomen hier bij ons in de straat. Bij binnenkomst overhandigde zij me een plat pakje. Een kaart dacht ik, maar nee het bleek een pakje papier. Oh leuk, origami! zei ik verrast en meteen doemden gevouwen peper-en-zoutstelletjes, tulpjes, doosjes, hartjes, ballonnetjes, parasolletjes en wat ik al niet meer heb zitten vouwen in mijn eczeem-periode als ik moest wachten tot alle zalf in mijn lijf was getrokken. Maar nee, ze draaide de verpakking om, zodat een ikea-handleiding zichtbaar werd. Oh nee natuurlijk niet, da’s Zweeds…

Hoe dan ook: De Kraanvogel, in Japan het symbool voor geluk en een lang leven. Maar ook van trouw en eer, gerechtigheid en boodschappers van wijsheid. Als iemand volgens de Japanse traditie duizend papieren origami kraanvogels vouwt, zal zijn wens tot gezondheid in vervulling gaan. Sinds de dood van Sadako Sasaki, slachtoffer van de atoombom op Hiroshima, geldt dit ook voor een wens tot vrede. Sasaki overleefde in eerste instantie op tweejarige leeftijd de gevolgen van de atoombom, maar kreeg toen zij elf jaar was alsnog leukemie als gevolg van. Volgens de traditie is zij toen duizend kraanvogels gaan vouwen terwijl zij vurig wenste voor wereldvrede en het einde van al het lijden.

Dat was nogal wat, wat ik daar zomaar in mijn handen kreeg… Stof tot nadenken en stil worden.

Een schone taak voor mij om mee aan de slag te gaan!

De volgende dag begon ik met wat proefpapiertjes aan de plattegrond die voor me lag… daar kwam ik toch echt niet uit. Maar, oefening (en hardop mopperen) baart kunst en ja: YouTube ook ;-) Mijn Japanse washipapier heb ik in vieren gedeeld, zodat ik veertig kraanvogels uit het pakketje kon vouwen. Nou, dat is alvast een mooie start. Zou dat in ieder geval al voldoende zijn voor een beter horend rechter oor?

Ik heb geen idee hoe lang ik erover ga doen. Don heeft voor me berekend dat als ik er iedere dag vier zou vouwen, ik er dan aan het eind van het jaar duizend af heb. Maar ach, het maakt niet uit hoe lang of hoe snel: It’s the thought that counts en bovendien Hoop Doet Leven. Toch?

Kraanvogel voor wie wil meevouwen....   ;-)